Nashville – Memphis/Clarksdale – Mississippi
Woensdag 10 oktober 2018 Hotel: Shack Up Inn Shack 482 cabin, 2 bedrooms, no breakfast $125
Temperatuur Memphis in oktober 24*C
Vanochtend werden we weer op tijd wakker, goede tijd hoor, rond de klok van 7 uur. Mooi moment om eruit te gaan, verslag van de vorige dag doen, douchen, spullen pakken en richting Memphis. Eerst een ontbijttentje opgezocht voor een fatsoenlijke koffie en een lekker ontbijt. Memphis is ook weer zo’n 3 uur rijden, je bent hier dus best veel onderweg. Eigenlijk is het dan het leukste om van de Interstate af te gaan en de kleinere wegen te pakken maar dat kost vandaag teveel tijd, we zouden dan op 5 uur reistijd komen en dat gaat niet i.v.m. ons programma. Als eerste willen we naar het National Civil Rights Museum en het Lorraine Motel waar Dr. Martin Luther King Jr. is vermoord. Het is dit jaar 50 jaar geleden dat Martin Luther King werd vermoord. We rijden door de stad richting het museum en kruizen Beale Street. Ook in Memphis ligt Graceland, het huis van Elvis Presley, en daar willen we ook nog naar toe. Sun studio is hier ook… Eigenlijk is deze stad te groot voor 1 dag.
We komen aan bij het Lorraine Hotel, dit hotel/motel stond erom bekend dat het hier gastvrij en heel veilig was voor zwarte Amerikanen. Wanneer ik dat zo lees besef ik wat voor mij altijd zo vanzelfsprekend is, dat voor iemand met een andere huidskleur of regiem dit niet zo is. In 1968, eigenlijk de jaren 50/60 was dit hotel een veilige en gastvrije plek en ook grote, zwarte Amerikaanse artiesten kwamen hier vaak en graag. We lopen eerst buiten om het hotel en museum heen voordat we naar binnen gaan en een kaartje kopen. Voor, op de parkeerplek van het hotel staat de auto waar MLK toen in reed en voor z’n kamerdeur, nr. 307, hangt een grote krans. Binnen is eerst een tentoonstelling over MLK , z’n familie en over zijn leven. Wanneer we doorlopen zien we de geschiedenis over de strijd die de zwarte Amerikaanse bevolking heeft moeten leveren voor de gelijke rechten, die al veel eerder (maar nog altijd veel te laat) bij wet waren bepaald maar niet werden nageleefd. We zien de strijd van individuelen, zo ontzettend moedig om op te staan en vechten tegen het onrecht, de ongelijkheid en de behandeling als tweederangs mens. Hoe deze moedige mensen werden neergeslagen en openlijke vernedering. Ik weet niet of ik zo moedig zou kunnen zijn. Geweldloze demonstraties die met keiharde hand werden neergeslagen, we zien hier de gefilmde beelden van en het is afschuwelijk om dit te zien. Zwarte Amerikaanse kinderen van 4/5 jaar oud die, nadat er door het supreme court was bepaald dat gescheiden scholen moesten worden afgeschaft, uitgejouwd worden door volwassen blanke Amerikanan omdat ze naar school gaan waar hun blanke kinderen op zitten. Het is niet te bevatten wat ik allemaal zie en ik kan wel janken. We zien interviews van de nu volwassen kinderen van toen die vertellen dat ze toen niet wisten waar ze moed vandaan haalde en een verschrikkelijke tijd op school hebben gehad omdat, ze elke dag weer, werden uitgescholden en uiteindelijk alleen in het klaslokaal zaten maar nu ze volwassen zijn inzien dat hun strijd geholpen heeft.
Na de Amerikaanse burgeroorlog in 1865 en de afschaffing van de slavernij zijn de rechten van de Afro-Amerikanen gelijkgesteld in de Amerikaanse grondwet. Al heel snel werden deze rechten weer afgepakt, onder de naam “Jim Crow-wetten“. Hoewel de constitutie van de VS geen discriminatie op huidskleur of ras meer toestond, gebeurde dit wel. Zolang er gescheiden maar gelijke voorzieningen waren was het goed. Zwarte Amerikanen mochten niet in dezelfde bars komen als blanke Amerikanen. Zwarte Amerikanen mochten niet in dezelfde treincoupé reizen als blanke Amerikanen, niet op dezelfde scholen, theater, bioscoop, toiletten en zelfs het Amerikaanse leger in de Tweede Wereldoorlog was een gesegregeerd leger.
We zien de bus waarin Rosa Parks in 1955 weigerde op te staan voor een blanke man. Ze had de hele dag gewerkt, was ook moe, had betaald voor haar busticket en was het zat om als tweederangs mens behandeld te worden. Het was ook zo dat niet 1 zwarte man of vrouw moest opstaan maar de hele rij moest plaats maken. Een blanke hoefde niet in 1 rij te zitten met zwarte mensen. Rosa Parks is hiervoor gearresteerd en toen ze vroeg om een bekertje water uit het kraantje in de hal van het politiebureau was dat water niet voor zwarte mensen. Haar borg is betaald door NAACP (National Association for the Advancement of Coloured People) maar in de rechtbank is ze schuldig bevonden en moest ze $10 boete en $4 rechtbankkosten betalen.
Het museum verteld nog zo heel veel meer, ik kan het niet allemaal benoemen, we zien ook nog hoe de slavernij is ontstaan in 1691… Het eerste dat we lezen is hoe Nederlandse kooplieden 20 Afrikaanse slaven naar Amerika bracht. Hoe slavernij wel 12 generaties heeft geduurd.
Het is teveel om allemaal te benoemen maar wij zijn zo onder de indruk geraakt door dit museum. Het is een indrukwekkende geschiedenis die veel pijn en strijd heeft gekend en de strijd is nog altijd niet gestreden in mijn optiek.
Graceland konden we niet opbrengen en zullen over een paar dagen aandoen.
Wat vreselijk als je dit allemaal leest altijd als tweederangs burger behandeld te worden!!!
trieste geschiedenis/ slavernij bah
TRIEST VERHAAL OVER HOE DE ZWARTE BEVOLKING WERD BEHANDELD ,WEL INTRESANT OM TELEZEN DIKKE PAKKERD VANUIT PUTTEN XXXX
Nou Marion zo te lezen heeft het je diep geraakt! En eigenlijk is dat ook wel logisch want je bent op een plek waar heel veel leed is geleden en de geschiedenis van het land is bepaald, een les die volgens mij nog steeds voortduurt en moet worden geleerd. Jullie maken een boeiende reis, wat ook geldt voor je schrijfstijl.
Het Civil rights museum heeft zoveel indruk gemaakt, samen met het bezoek aan de plantage krijg je een hele goede indruk hoe verschrikkelijk de slavernij is geweest en hoe moeilijk de strijd voor gelijke rechten.